آبان بن
تغلب ميگويد: امام صادق را ديدم كه در ركوع و سجده هستند و شصت تسبيح
از ايشان در ركوع و سجود شنيدم.1]
در
خرائج راوندي است كه راوي ميگويد: «امام صادق را در مسجد رسول الله ديدم به نماز است و سيصد مرتبه سُبْحانَ رَبَّيَ الْعَظيمِ
وَبِحَمْدِهِ از ايشان شنيدم.»
مالك بن
انس ميگويد: «بهتر از جعفر بن محمد، در علم و تقوا نديدم و هر وقت كه او را ميديدم،
يا در ذكر بود و يا روزه بود و يا مشغول نماز بود. او از اكابر زهاد و از بندگان شايستهاي بود كه از خدا ميترسيد و در خانۀ
خدا خاشع و گريان بود. سالي در مكه با او بودم،
چون موقع تلبيه شد، نميتوانست
تلبيه بگويد و ميگفت و ميگريست كه: اگر بگويم لَبَّيْكَ و او بگويد
لالَبَّيْكَ چه كنم؟2]
پي نوشت
ها:
[1].
اصول كافي
[2]. مناقب ابن شهر آشوب ج 4 ص
275، (بحار چاپ قديم ج 11 ص 81 به نقل از
خصال و علل الشرايع)